Blog
- Szczegóły
Właściwie od czego by tu zacząć?..... No chyba od początku ciągu zdarzeń, które doprowadziły do powstania tej bluzeczki. Pierwsza iskra to białe Lino od Lang Yarns (włóczka, z której już mam sukienkę "Lniane trio"), które latem wpadło mi do torebki i tam zostało (6 motków), do towarzystwa wpadła biała Marlene od tego samego producenta. Motki do domu przyniesione i położone, no bo co z tego udziergać? Jakiś ażurek, ale jaki? tyle wszędzie różnych wzorów.... Od początku było wiadomo, że rękawy w bluzce z Lino, będą wydziergane z Marlene. Lato minęło, włóczka zmieniła miejsce pobytu na szufladę.
Nastała wczesna jesień i wspólny pomysł Dziewiarek z czata wiadomo którego sklepu :) by wydziergać jakiś wspólny projekt, stanęło na gazetce FAM nr 269 i jesiennym sweterku z włóczki Carina. W okienku projekt się spodobał, Anowi pięknie wszystko skoordynowała, znalazła. Pozostało tylko przetłumaczenie wzoru.
No i wtedy poszła druga iskra - czyli gdy zobaczyłam schemat ażuru to sobie przypomniałam o lokatorach z szuflady, czyli Lino i Marlene. Szybkie poszukiwanie drutów, motków i ciach, trzeba zrobić dużą próbkę (80 parę oczek), gdy przerobiłam schemat na wysokość, samo jakoś poszło, plecy bluzki miałam gotowe. Przód chciałam mieć tylko trochę ażurowy, więc na środku umieszczony jest tylko symetrycznie 1,5 schematu. Również i przód szybciutko dołączył do pleców, więc zszycie elementów, dekolt czekał na decyzję co z nim.
W koszyczku leżała część motka w kolorze białym włóczki Divina. Kolejna iskra poszła, bo gdyby tak wykończenie przy szyi i przy rękawach zrobić z włóczki Divina? No od pociągu z głowy do realizacji droga była nad wyraz krótka. W międzyczasie miałam milion wątpliwości czy moja fantazja mnie zbyt nie poniosła? Te całkiem ażurowe plecy, do tego przód tylko ciut ażurowy, rękawy z innej włóczki, plus te wykończenia z jeszcze innej? Projektu nigdzie nie pokazałam we fragmentach, bo nadal miałam obawy, gdyby powstał potwór, po prostu bym go spruła nigdzie nie pokazując :)
Ale gdy dekolt uzyskał wykończenie, rękawki ściągacze i zostały wszyte, wszystko zostało namoczone, a potem pięknie wyschło i to przymierzyłam, to już poczułam, że fajnie posłuchać tej fantazji z głowy. W mojej ocenie bluzeczka jest taka jak miała być. Zadziornie ażurowa z tyłu, z przodu leciutko przewiewna, rękawy fantazyjne bardzo dzięki Marlene, a ściągacze warkoczowe z Diviny dają tło.
Reasumując mój letni koktajl włóczkowy to bluzeczka powstała z 5 motków włóczki Lino od Lang Yarns na drutach nr 4.5. Rękawy to 1,5 motka włóczki Marlene na drutach nr 4.0, ściągacze to kawałek moteczka Diviny na drutach nr 3,75. Taka to historia. Ukończoną bluzeczkę miałam jeszcze okazję założyć w swoje urodziny w miejscu, gdzie późne lato trwa dłużej. A do tej białej bluzeczki idealnie wpasowała się chusta z 1 motka włóczki Lola.
W międzyczasie powstało tłumaczenie wzoru ażurowego sweterka z Cariny z gazety FAM nr 269, można pobrać i również dołączyć do wspólnego dziergania projektu z wykorzystaniem wspomnianego ażuru.
Zimową wersję dziergam z włóczki Carina, ale tylko na motywach ażurowych.
- Szczegóły
6 motków czerwonej Normy stało się materiałem na bluzeczko-tunikę. Wzór zaczerpnięty z Internetu, schemat pokazany podczas filmu "Zaczynamy letnią bluzeczką". Rzecz dziergana w częściach w kształcie litery T. Dzianina chłodna, lejąca, układająca się. Tłem do zdjęć dzianiny stała się Osada Jaćwiesko-Pruska w Oszkiniach na suwalszczyźnie. A po zdjęciach był obiadek w Skansenie Wsi Litewskiej. Piękne klimaty.
- Szczegóły
Mamo, co się martwisz jakąś dziurką pod pachą. Przecież ta bluzeczka składa się z samych dziurek.
Tak Julia podsumowała moje wątpliwości co do bluzeczki dzierganej od góry.
Przymierzałam dzianinę, to znowu ją ściągałam. Zachowywałam się trochę niczym Jack Nicholson z nerwicą natręctw w filmie 'Lepiej być nie może".
Wiem, ten zawijany w rulonik karczek mogłam porównać do drzazgi pod paznokciem. Rach ciach i zamiast rulonika jest wykończenie szydełkiem.
Uff, teraz trzeba tylko sprawdzić, jak czerwona bluzeczka z włóczki Echt sprawdza się w noszeniu.
Powiem tak. Na pięknej plaży przyciągałam wzrok turystów niczym malinka na torcie urodzinowym.
Taka to historia bluzeczki z bawełny Echt, dzierganej wg wzoru dostępnego na stronie e-dziewiarka, która ma dyplomatyczną nazwę w bibliotece wzorów "Bluzeczka z okrągłym karczkiem".
Echt to echt, uwielbiam go i już.
- Szczegóły
Moteczek cekinów o nazwie Grecale przytulony w pierwszej dostawie tej włóczki leżał i czekał. Próbowałam go połączyć z czarnym Yakiem od Atelier Zitron, ale jednak to nie było TO. Tak więc leżał i czekał na swoje 5 minut. U mnie motki czekające leżą w salonie w okolicach miejsca odpoczynku. W międzyczasie pojawiły się motki z różnych serii włóczki Mohair Luxe od Langa, ostatnie, niekochane, różnica w odcieniu jakoś była widoczna. No to też przytuliłam i położyłam w salonie obok czekającego Grecale. I jak zobaczyłam je obok siebie, to wiedziałam, że one muszą być razem. Mohair Luxe nr 346 idealnie grał z kolorami cekinów w Grecale. Jak pomyślałam tak zrobiłam. Różne serie motków zgubiłam w robótce, nie łącząc ich na jednej powierzchni, tylko gubiąc właśnie gdzie robiłam podwójną nitką z Grecale.
Fazy powstawania tego sweterka pokazywane były podczas relacji na żywo w soboty. Właśnie podczas jednej z takich sobót gdy pokazywałam przód sweterka wprawne oczy Dziewiarek znalazły zgubione oczko. Słynne zgubione oczko. Jak widzicie takie przypadki zdarzają się wszystkim :)
Zguba została podciągnięta i naprawiona. Efekt połączenia tych 2 nitek jak widać na zdjęciach. Tłem dla zdjęć było piękne miasteczko Rethymno. W upale fotografować ciuszek moherkowy było wyzwaniem.
Zużycie materiału to 1 motek Grecale i 4 motki Mohair Luxe od Langa na drutach nr 3.75.
- Szczegóły
Projekt chusty dojrzewał dłuuuugo - miałam przewinięty motek Yaka, wydrukowany przetłumaczony wzór e-dziewiarki. Czasami Dziewczyny z e-dziewiarki tłumaczą wzory na włóczki Atelier Zitron i Lang Yarns. Żal nie korzystać. No więc było wszystko, brakowało tylko iskry :)
Iskra przyszła wiosną 2021 roku - ciekawy kształt chusty, projekt 1-motkowy, grube druty, cudowna włóczka złożyły się na moją wersję Chusty Szmaragd. Miękkie, yakowe otulenie.
- Szczegóły
Bluzeczka z dwóch skrajnie różnych włóczek powstała dzięki Danusi z naszego sklepu w Łodzi. Danusia wykonała różne wersje tej bluzeczki, gdzie dół stanowi włóczka Lily, a góra jest moherkowa. Piękne zestawienie różnych surowców. Gdy zobaczyłam wersje Danusi musiałam zrobić własną. Włóczkę Lily miałam już przerobioną, więc wiedziałam, że w dzianinie jest to super materiał.
Lily nr 072 (3 motki), Mohair Luxe 079 (1 motek), druty nr 4.5. Historia powstania i ustny przepis na nią podałam w live na YouTube.
Lily opływa figurę, moherek nadaje lekkości i puszystości.
- Szczegóły
Oj musi, całe życie coś trzeba, ale jeśli już sił brakuje, to odpocząć też trzeba.
Zapraszam Was na małe co nieco o Krecie. Nie będę się rozpisywać o zabytkach, kawiarniach, miejscach odpoczynku, bo to znajdziecie w każdym przewodniku. Chcę wam pokazać to piękne miejsce moimi oczami.
Wiecie, że lubię dziergać, ale oprócz pasji dziergania lubię trochę zaszyć się w miejscu, gdzie mogę usłyszeć swój oddech i jak to mówią, ponapawać się otoczeniem.
Już kolejny raz odwiedziłam Kretę. Przylot do Chanii, stamtąd wynajętym samochodem na południe Krety. Region Sfakii jest chyba najbardziej dzikim i nie tak mocno zmienionym pod turystykę rejonem Grecji. Teren bardzo trudny pod uprawę roślin, a mieszkańcy głównie żyją z hodowli zwierząt, a w sezonie letnim z wynajmowania kwater turystom.
Turystów na plaży jest niewielu, a miejsc do zwiedzania mnóstwo. Dla aktywnych polecam kaniony o bardzo zróżnicowanym stopniu trudności. Można przez nie przespacerować się z dziećmi, ale są też takie, że bez pomocnej dłoni towarzysza raczej nie do przejścia.
Idziemy na szczyt. Jest piękny, wczesny ranek. Gospodarz kiwa do nas z tawerny i zaprasza na wieczór. odpowiadamy, że tak, jak tylko wrócimy ze szczytu. Wskazał nam najlepszą drogę.
Idziemy obok zagrody z owcami. Tak na oko jest ich z dwie setki. Słońce zaczyna przypiekać coraz bardziej. Wspinamy się do jaskini na wysokości ok. 1600 m. Na początku idzie gładko, już dawno wybiliśmy sobie z głowy, że szlak będzie oznaczony jak w naszej części Europy. Tu szlak wskazują ułożone na sobie kamyki. Idziemy wzdłuż prowizorycznego rurociągu z wodą. Wygląda tak, jakby woda była przepompowywana z innej części góry.
Jest, żółty słupek z tabliczką oznaczającą szlak E4. Jesteśmy na dobrej drodze. Robimy kilka fotek dla upamiętnienia pobytu niczym królowa życia. Niby nie jest wysoko, tylko 1600m n.p.m., ale jakoś coraz ciężej się oddycha.
Po kilku godzinach docieramy do jaskini. Jest wielka, głęboka, mnóstwo ptaków i nikogo poza nami. Trochę łydki odrapane przez kłujące krzewy, ale banan na twarzy wskazuje, że tego nam trzeba było.
Po krótkim odpoczynku i pobieżnej wizycie w jaskini przyszedł czas na powrót. do zachodu słońca powinniśmy zdążyć.
Nasz plan zaczął się nieco sypać. Szlak zaznaczony na szczycie prowadził nas w kółko. czuliśmy się trochę niczym bohaterowie powieści Tolkiena na wyprawie Tam i z powrotem. Postanowiliśmy zapomnieć o malowidłach na kamieniach i ruszyć zgodnie ze wskazaniem mapy i poczciwego kompasu.
Niestety liczne wąwozy, przepaści i zasieki z krzewów uniemożliwiały prosty powrót wg wyznaczonego azymutu. Omijaliśmy wzniesienia, przepaści i krzaczory, to jednak mocno spowalniało nasz powrót. Czuliśmy pewien dyskomfort, gdy słońce już chowało się za wierzchołki drzew. Nie mieliśmy w planie nocowania pod drzewem. Nasz szybki krok zmieniał się miejscami w trucht.
Jakaż była nasza radość jak zobaczyliśmy znajomy rurociąg z wodą. Teraz trzymając się tego znaku, zdołaliśmy już po zachodzie słońca dotrzeć do wioski, gdzie pozostawiliśmy samochód.
Przechodząc obok zagrody z owcami, przetarliśmy oczy ze zdumienia. Kiedy nas nie było, a raczej, kiedy byliśmy na górze, w zagrodzie ilość owiec została jak nie potrojona to na pewno zdublowana. W jednym momencie narodziło się z dwieście nowych owieczek. Co za precyzja w planowaniu ciąży.
Już jest nasz samochód. Obok widzimy zainteresowanie samochodem ze strony mieszkańców wioski. Twardo idziemy, kiedy już nas zauważono, to cichutko rozeszli się do domów. Chyba się trochę o nas martwili :-)
Po powrocie do pokoju stwierdziłam, że zastrzyk z adrenaliny już był, teraz zabiorę się do dziergania kolejnych projektów.
Historia ta wydarzyła się kilka lat temu, jednak od tamtej pory niewiele się zmieniło na Krecie. Piękne widoki są wciąż inspirujące do kolejnych podróży i wyzwań, a także do dziergania nowych, kolorowych dzianin.
- Szczegóły
Wpis będzie o fantazjowaniu :)
Kolorowa Fantazja.... bo każdy może fantazjować w zakresie mariażu Kid Color od Lang Yarns z inną, cieniutką niteczką (np. Peppin Merino od e-dziewiarki). W zależności jaką kolor niteczki merino dołączymy podbijemy kolorystykę Kid Color albo... ją wyciszymy. Czy w przypadku mojego pomysłu połączenia Kid Color nr 06 z limonkowym Peppin Merino wyciszyłym kolorystykę czy uspokoiłam oceńcie sami. Mnie efekt bardzo się spodobał. Na tyle, że całą bluzeczkę na drutach nr 3.75 wydziergałam w około 10 dni. Chemia między nami była, znaczy między robótką a mną. Dzierganie jest pełne emocji, czasem pozytywnych a czasem "focha" na robótkę. Takie życie. W tym przypadku było morze pozytywnych emocji z ciekawością "co wyjdzie na końcu"....
Pomysł własny, narzucone 91 oczek na tył, przód to samo, z tym, że 2 warkoczyki rozbiły nudę ściegu gładkiego prawego, ponad biustem rozeszły się na oddzielne partie warkoczowe tworząc dekolt w szpic. Na taki sweterek zużyłam 3 moteczki włóczki Kid Color oraz około pół cewki włóczki Peppin Merino. Mariaż doskonały, delikatny, puszysty i przyjemny dla skóry.
